UG ZAMBRÓW - ugzambrow.pl

Nazwa wsi bierze początek od słowa „wądół” oznaczającego kiedyś dół, wąski parów, jar, wąwóz oraz od słowa bór.
Początków wsi należy szukać w akcie nadania ziemskiego Bolesława IV nadanego Bartłomiejowi, Jakuszowi, Marcinowi i Jarosławowi synom Falanty z Mrzegęd. W tym akcie z 1437 roku książę darował 20 włók lasu w pobliżu strugi o nazwie Prątnik. Z czasem powstały tu kolejne wsie nazwane Wądołki. Podział na mniejsze części istniał już w 1483 roku, kiedy to akta sądowe wymieniają osady: Bućki, Borowe i Stare.
Według spisu podatkowego z 1578 roku w tej wsi było 4 i pół włóki obszaru.
Dziedziczył tu ród Wądołkowskich, jednak z czasem tą wieś przejął ród Grzymałów. To właśnie ich wymienia się jako właścicieli w końcu XVIII wieku. Grzymałowie herbu Grzymała byli miejscowym rodem pochodzącym z Grzymał. Dziedzicami wsi byli bogatsi szlachcice, należeli do średniozamożnej szlachty i sami nie uprawiali ziemi, posiadali własnych chłopów. Z czasem wykształcił się tu dwór, folwark i wieś włościańska.
W XIX wieku była to niewielka osada. W 1827 roku naliczono 4 domy i 33 mieszkańców. W czasie uwłaszczenia w tej wsi powstało 5 gospodarstw na 3 morgach ziemi. Folwark Wądołki Borowe w końcu XIX wieku liczył 308 mórg.
Według danych z 1867 roku właścicielem folwarku był Ignacy Ludwik Godlewski, w 1867 roku miał 68 lat, żonę i pięcioro dzieci. Skończył gimnazjum w Łomży. W początkach XX wieku właścicielem tego majątku był Franciszek Wyszyński (zapewne syn Jana Józefa Wyszyńskiego z Wierzbowa). Folwark liczył wtedy 119 ha. Franciszek Wyszyński był korespondentem gazet „Echo Płockie i Łomżyńskie”, interesował się głównie meteorologią, miał własną stację meteorologiczną, dane z niej podawał co tydzień do tejże gazety.
W początkach XX wieku była to nadal niewielka wioska. Według danych z 1921 roku było 7 domów i 54 mieszkańców.
Pod koniec 2012 roku wieś liczyła 53 mieszkańców (12 domów), na dzień 31 lipca 2016 r. wieś liczy 63 mieszkańców (23 domy).
Obecnie sołtysem jest Sławomir Kalinowski.