W ostatnich latach XIV wieku książę Janusz wynagrodził za zasługi w służbie książęcej niejakiego Stanisława z Bacz (de Bacze) herbu Dołęga i jego bratanka Pawła nadając im ziemie w pobliżu Nowogrodu. Stanisław z Bacz herbu Dołęga został też wynagrodzony przez księcia w 1409 roku następnymi nadaniami ziemskimi. Właśnie w czasie tych kolejnych nadań dla rycerzy herbu Dołęga można upatrywać okoliczności powstania tej wsi.
Potomkowie Stanisława i Pawła z tej wsi przyjęli nazwisko Baczewscy herbu Dołęga. W drugiej połowie XV wieku notuje się rycerza Pawła Baczewskiego z tej wsi. Według spisu podatkowego z 1578 roku istniał już podział na dwie części Bacze Antiqua (dziś Mokra) i Bacze Zbrzeznicza, czyli współczesną Zbrzeźnicę.
Baczewscy sami uprawiali ziemię w swojej wsi, był to ubogi ród rycerski. Z czasem ich ziemia przeszła na własność bogatszego rodu Zbierzchowskich herbu Grzymała. Zbierzchowscy również pochodzili z ziemi łomżyńskiej, posiadali tu wiele urzędów. Jeden z nich, Marcin Zbierzchowski odstąpił tą wieś i kilka sąsiednich Antoniemu Mleczce stolnikowi inflanckiemu, miało to miejsce w 1771 roku.
Po śmierci Antoniego Mleczki te dobra przejęli dwaj jego synowie: Piotr i Kazimierz. Dziedziczyli tu wspólnie do 1804 roku, kiedy to nastąpił podział dóbr. Zbrzeźnicę wziął wtedy młodszy syn Antoniego, Kazimierz Mleczko. Był on w czasach przed upadkiem I Rzeczpospolitej podkomorzym dworu królewskiego. Po śmierci Kazimierza w 1809 roku te dobra objął syn Ferdynand (1777–1845). Był radcą powiatu łomżyńskiego, ożenił się z Teklą Kossowską, Jak napisano był „inteligentny i utalentowany, grał podobno na wszystkich instrumentach, bardzo czynny 1831 (powstanie listopadowe) więziony potem z bratem Antonim. Owdowiawszy ożenił się z wychowanicą pierwszej żony Eleonorą Boguszewską i pozostawił z niej osieroconych w dzieciństwie trzech synów”.
Zbrzeźnica na początku XIX wieku była bardzo małą miejscowością, w 1827 roku było tu zaledwie 3 domy i 18 mieszkańców. Jednak był to ośrodek rozległych dóbr ziemskich, liczących 1 257 mórg.
W czasie powstania styczniowego Zbrzeźnica była miejscem, gdzie doszło do potyczki powstańców z wojskami rosyjskimi. W dniu 7 VII 1863 roku pod tą wsią powstańcy (kosynierzy, strzelcy) o świecie zaatakowali kolumnę wojsk rosyjskich, jednak ci kontratakowali, Polacy odparli atak. Nastąpiły kolejne ataki. Następnie jednak powstańcy, a szczególnie kosynierzy nie byli w stanie odeprzeć wojsk rosyjskich i wycofali się do lasów Czerwonego Boru. Rosjanie pochowali swoich zabitych we wspólnej mogile w Woli Zambrowskiej, naszych poległych (32 zabitych) pochowano dopiero na drugi dzień w kilku mogiłach. W Zbrzeźnicy doszło do jeszcze jednej potyczki, dokładnie 2 miesiące później w dniu 7 IX, gdy powstańcy zaatakowali rabujących siano Kozaków.
W czasie uwłaszczenia 1864 roku w Zbrzeźnicy powstało 12 gospodarstw rolnych na 36 morgach ziemi. Do miejscowego folwarku należało odtąd 1 128 mórg.
W 1921 roku w tej wsi było 17 domów i 113 mieszkańców. W miejscowym folwarku naliczono 2 domy i 30 mieszkańców. Miejscowość należała do gminy Puchały. Właścicielem był Aleksander Skarżyński, folwark liczył 491 ha.
Pod koniec roku 2012 wieś liczyła 306 mieszkańców (68 domów), na dzień 31 lipca 2016 r. wieś liczy 310 mieszkańców (85 domów).
Obecnie sołtysem jest Katarzyna Rogowska.
Zbrzeźnica
- Przejdź do - strona Poprzednia
- Przejdź do - strona Następna
- Pobierz artykuł w formie pliku Pdf
- Drukuj treść tego artykułu
- Powrót do poprzedniej strony
- Kontakt na stronie Kontakt